Σύμφωνα με τους οικονομολόγους της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS), μέχρι το 2014 τα 34 κράτη που απαρτίζουν τον ΟΟΣΑ, θα πρέπει να αναχρηματοδο τήσουν χρέη συνολικού ύψους οκτώ (8) τρισεκατομμυρίων ευρώ. Οι οικονομικοί δείκτες καταποντίζονται και μία απ τις πιο σοβαρές συνέπειες είναι ότι σήμερα ελάχιστοι έχουν διάθεση να δανείσουν χρήματα στα κράτη.
Αν η μικρή Ελλάδα με τα μεγάλα χρέη μοιάζει πλέον με μύγα πιασμένη στον ιστό της αράχνης, τα πράγματα δεν είναι εύκολα για κανένα κράτος του αναπτυγμένου κόσμου. Σύμφωνα με τους οικονομολόγους της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS), το συσσωρευμένο χρέος είναι υψηλότερο από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι τώρα, εκτός από την εποχή των μεγάλων πολέμων. Μέχρι το 2014 τα 34 κράτη που απαρτίζου τον ΟΟΣΑ, τα οποία ακολουθούντο δυτι κό - φιλελεύ θερο οικονομικό μοντέλο, θα πρέπει να αναχρηματοδο τήσουν χρέη συνολικού ύψους οκτώ (8) τρισεκατομμυρίων ευρώ.
Στην Ευρωζώνη τον πυρήνα της κρίσης χρέους αυτή την περίοδο μόνο η Ιταλία πρέπει φέτος να εξοικονομήσει περί τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ μέσω της διάθεσης νέων κρατικών ομολόγων. Σχεδόν τα 160 εκατομμύρια εξ αυτών πρέπει να βρεθούν μεταξύ Ιανουαρίου και Απριλίου. Η Γερμανία καλείται να εξοικονομήσει 178 δισεκατομμύρια και συνολικά όλες οι χώρες της Ευρωζώνης το ποσό το 794 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Οι ειδικοί εκφράζουν φόβους ότι ακόμη και η εκτάκτου ανάγκης συνδρομή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δεν επαρκεί για να καθησυχάσει τις αγορές.
Το μυθικό ποσό των 8.000 δισ. ευρώ πρέπει να δανειστούν τα κράτη του ΟΟΣΑ, όχι για να χρηματοδοτήσουν την καχεκτική οικονομική ανάπτυξη, αλλά για να εξοφλήσουν τους δανειστές τους. Τη διαχείριση της κατάστασης δυσχεραίνει η συσσώρευση νέων χρεών από δάνεια που πρέπει να λάβουν τα κράτη για να μπαλώσουν τα ελλείμματά τους.
Ηδη απ τα πρώτα στάδια της κρίσης, αρκετοί οικονομολόγοι (Στίγκλιτς, Κρούγκμαν κ.ά) προειδοποιούσαν ότι το ζεύγος λιτότητας και ύφεσης θα βάλει σε ένα θανάσιμο σπιράλ τις ευρωπαϊκές οικονομίες.
Φαίνεται πως είχαν δίκιο – τα σπασμωδικά, περιοριστικά μέτρα έκαναν τις κρατικές οικονομίες να βουλιάξουν βαθύτερα στην κινούμενη άμμο.
Οι τράπεζες αντί να δανείζουν τις επιχειρήσεις, φοβούμενες πιθανές πτωχεύσεις, καταθέτουν τα χρήματά τους στην ΕΚΤ. Η έλlειψη ρευστότητας όμως φέρνει ακόμη πιο κοντά τα λουκέτα.
Οι οικονομικοί δείκτες καταποντίζονται και μία απ τις πιο σοβαρές συνέπειες είναι ότι σήμερα ελάχιστοι έχουν διάθεση να δανείσουν χρήματα στα κράτη. Κάποτε ήταν κάτι μια ασφαλής δραστηριότητα, εσχάτως κατέστη πολύ επικίνδυνη- εκτός αν πρόκειται για τη Γερμανία ή τις ΗΠΑ, χώρες με μεγάλα χρέη, αλλά ακόμα περισσότερη αξιοπιστία. Οσο το σπιράλ εξακολουθεί να στροβιλίζεται με ταχύτητα προς τα κάτω, τα επιτόκια δανεισμού για τα κράτη θα ανεβαίνουν και η θηλιά θα σφίγγει.
Συστημικό
Δεδομένης της έκτασής του, μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα συστημικό πρόβλημα, καθώς ούτε οι τράπεζες φαίνεται να τα πηγαίνουν καλύτερα απ τα κράτη.
Ειδικά οι ευρωπαϊκές εντός του 2012 πρέπει να επιστρέψουν στους επενδυτές περί τα 725 δισ. ευρώ, τα 280 μέσα στο πρώτο τρίμηνο.
Τουλάχιστον για τις τράπεζες, η ΕΚΤ έχει επιδείξει αρκετή στοργή, προσφέροντας ζεστό χρήμα με ανεπανάληπτα χαμηλό επιτόκιο, ξεχνώντας τις συνήθεις δικαιολογίες για τον πληθωρισμό με τις οποίες αρνείται το ίδιο στα κράτη… Πάντως, αν βρισκόμαστε μπροστά στην κατάρρευση μιας πυραμίδας χρέους , τότε όλα τα δισεκατομμύρια της ΕΚΤ μπορεί να μη φτάνουν για να σταματήσουν τη χιονοστιβάδα.
Υπερδιπλασιάστηκαν οι οφειλές
Η χαμένη δεκαετία στη μάχη με τα ελλείμματα
Ποτέ άλλοτε η αναχρηματοδότηση των χρεών κρατών, τραπεζικών οργανισμών και επιχειρήσεων με ύψους-ρεκόρ επιτόκι, δεν αποτελούσε, παρά τις όποιες παρεχόμενες τμηματικές οικονομικές βοήθειες, επιτακτική ανάγκη όσο σήμερα, προκειμένου να αποτραπεί το ενδεχόμενο να τεθεί εκτός λειτουργίας η παγκόσμια αγορά κρατικών ομολόγων.
Στην Ευρωζώνη, μπορεί η EKT να δανειοδότησε τις τράπεζες για μια τριετία με σχεδόν 500 δισεκατομμύρια ευρώ με χαμηλά έως ελάχιστα επιτόκια, ωστόσο τα χρήματα αυτά δεν έλυσαν το πρόβλημα της χρηματοσότησης.
Δυστυχώς, όλες οι μέχρι σήμερα πολιτικές πρωτοβουλίες για τη διάσωση του ευρώ, οι κυβερνητικοί ανασχηματισμοί και τα προγράμματα λιτότητας δεν κατάφεραν να καθησυχάσουν την αγορά ομολόγων.
Η ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας, Γερμανία, έχει θέσει βαριά υποθήκη, βλέποντας το κατά κεφαλήν χρέος να κυμαίνεται στις 25.682 ευρώ, με το χρέος της χώρας να αντιστοιχεί στο 80% του ΑΕΠ από 60% το 2000.
Στις ΗΠΑ το κατά κεφαλήν χρέος το 2011 έφτασε τα 34.416 ευρώ, με το χρέος της χώρας να αντιστοιχεί στο 101% του ΑΕΠ της, εν συγκρίσει με το 2000, όταν το αντίστοιχο ποσοστό ήταν στο 55%…
Η Ιαπωνία έχει κατά κεφαλήν χρέος 73.777 ευρώ, με το χρέος της να φτάνει στο 206% του ΑΕΠ της εν συγκρίσει με το 2000, όταν το αντίστοιχο ποσοστό περιοριζόταν στο 135%.
Το κατά κεφαλήν χρέος της Γαλλίας ανέρχεται στις 26.022 ευρώ και το χρέος της χώρας συνθέτει το 85% του ΑΕΠ της, εν συγκρίσει με το αντίστοιχο ποσοστό προ δεκαετίας, όταν βρισκόταν στο 57%.
Ο λοιπός ευρωπαϊκός χώρος έχει κατά κεφαλήν χρέος 24.935 ευρώ, με το χρέος του να αντιστοιχεί στο 88% του ΑΕΠ, εν συγκρίσει με το 2000, όταν βρισκόταν στο 69%.
Το κούρεμα
Προσπαθώντας κανείς να αναζητήσει διεξόδους από την κρίση, δύναται να εντοπίσει αρκετές, ωστόσο διαφέρουν μεταξύ τους ως προς το πόσο βαρύ θα είναι το τίμημα και ποιος θα το αναλάβει…
Το κούρεμα του χρέους μίας χώρας όπως έχει διδάξει η Ιστορία της Οικονομίας μέχρι σήμερα, δεν διαφέρει σε τίποτα από την πτώχευση ενός κράτους. Μια άλλη στρατηγική επίλυσης της κρίσης είναι η οδός του πληθωρισμού. Ωστόσο, η λύση του πληθωρισμού έχει λειτουργήσει, όπως έχει αποδειχτεί, μόνο στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο σκοπός ήταν να ξεφορτωθούν παλιά χρέη. Εάν αφήναμε τις τιμές επί μερικά χρόνια αυξημένες κατά 4-6%, θα μειωνόταν σημαντικά η απόσταση από το σημείο επίλυσης του προβλήματος.
Για κάθε ευρώ το οποίο ένα κράτος ξαναδανείζεται, οι πιστωτές θα απαιτούσαν ως αντιστάθμισμα υψηλότερα επιτόκια, με αποτέλεσμα το χρέος να συνεχίζει να υφίσταται και να αυξάνεται.
Από την πλευρά του κράτους, υπάρχει η λύση της αύξησης των εσόδων του συνήθως μέσω της φορολόγησης και εκείνη της σημαντικής μείωσης των δαπανών του και της συρρίκνωσης των υπηρεσιών του, με όσες ήδη γνωστές συνέπειες που αυτές συνεπάγονται…
ΕΥΡΩΖΩΝΗ
725 δισ. η θηλιά στις τράπεζες
Η ευρωπαϊκή κρίση, οι κλυδωνισμοί των τραπεζικών οργανισμών και ο κίνδυνος πτώχευσης κρατών ρίχνουν, το θερμόμετρο της παγκόσμιας οικονομίας στο μηδέν. Με το συνολικό χρέος των χωρών του ΟΟΣΑ στα επίπεδα των 45 τρισ. δολαρίων τον νέο χρόνο αρχίζουν να διαφαίνονται μια σειρά αγκάθια που καλείται να κλαδέψει η διεθνής οικονομική κοινότητα.
Οι τράπεζες της Ευρώπης, οι οποίες, σύμφωνα με το περιοδικό Spiegel , πρέπει να καλύψουν οφειλές 725 δισεκατομμύρια ευρώ, καλούνται να πληρώσουν για το πρώτο τετράμηνο το ποσό των 280 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Εξαιτίας του ότι η οδός της ιδιωτικής αγοράς είναι απαγορευτική, απευθύνονται στην ΕΤΚ. Τα ποσά όμως δεν επιστρέφουν στην πραγματική οικονομία.
450 δισ.
Οι τράπεζες αντί να δανείζουν τις επιχειρήσεις ή άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, καταθέτουν το περίσσευμά τους στην ΕΚΤ, παρά το γεγονός ότι δεν εισπράττουν τόκους. Οι καταθέσεις αυτές εκτοξεύτηκαν στα 450 δισεκατομμύρια ευρώ στο τέλος του 2011 από 100 δισ. στο τέλος του 2010. Η πράξη τους αυτή ερμηνεύεται, όπως επισημαίνει το περιοδικό Focus , από τον φόβο ενδεχόμενων χρεοκοπιών.
Οι πιθανότητες κατάρρευσης δύο ή περισσοτέρων μεγάλων τραπεζών της Ευρωζώνης εντός της προσεχούς διετίας έχουν αυξηθεί σημαντικά τα χρόνια της κρίσης. Συγκεκριμένα, ενώ το 2007 το ποσοστό ενός τέτοιου ενδεχομένου δεν υπερέβαινε το 5%, το 2008 κυμάνθηκε μεταξύ 10% και 15%. Στις αρχές του 2011 ήταν μεταξύ 13% και 17% για να αγγίξει προς τα τέλη του έτους το 29%…
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η άποψη του επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας, Bundesbank, Αντρέας Ντόμπρετ, όσον αφορά την αναγκαιότητα συνδρομής των ΗΠΑ και της Βρετανίας στην χρηματοδότηση της Ευρωζώνης.
Ο κύριος Ντόμπρετ διαφωνεί με τον ισχυρισμό ότι οι δύο χώρες, και δη οι ΗΠΑ, έχουν απολέσει την εμπιστοσύνη τους στην Ευρώπη, επισημαίνοντας ότι οι Αμερικανοί επενδυτές συνηθίζουν να προσανατολίζονται σε βραχυπρόθεσμους στόχους, γεγονός που κατά τον ίδιο ερμηνεύει την ανυπομονησία της κυβέρνησης και των οικονομικών παραγόντων των ΗΠΑ αυτή την περίοδο.
Για παράδειγμα, όπως τονίζει ο ίδιος στο Spiegel , στην οικονομική κρίση του 2007-2008 οι ΗΠΑ είχαν οικοδομήσει πάνω σε ένα κλίμα απόλυτης κατανόησης το οποίο παράλληλα και εισέπραξαν.
Μπορεί για τον Ντόμπρετ να φέρει η Ευρωζώνη την κύρια ευθύνη για την επίλυση της κρίσης χρέους, ωστόσο τονίζει ότι οφείλουν και άλλες χώρες να βοηθήσουν προκειμένου να αποτρέψουν το ενδεχόμενο μετάδοσης της κρίσης.
Χώρες εκτός της ΕΕ, όπως η Νορβηγία, η Ελβετία και η Ρωσία έχουν εκφραστεί υπέρ της προοπτικής συνδρομής τους στην αύξηση των πηγών για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Μια προσφορά των ΗΠΑ σ αυτό πλαίσιο θα ήταν ευχής έργον, τονίζει ο επικεφαλής της Bundesbank.
Αν η μικρή Ελλάδα με τα μεγάλα χρέη μοιάζει πλέον με μύγα πιασμένη στον ιστό της αράχνης, τα πράγματα δεν είναι εύκολα για κανένα κράτος του αναπτυγμένου κόσμου. Σύμφωνα με τους οικονομολόγους της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS), το συσσωρευμένο χρέος είναι υψηλότερο από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι τώρα, εκτός από την εποχή των μεγάλων πολέμων. Μέχρι το 2014 τα 34 κράτη που απαρτίζου τον ΟΟΣΑ, τα οποία ακολουθούντο δυτι κό - φιλελεύ θερο οικονομικό μοντέλο, θα πρέπει να αναχρηματοδο τήσουν χρέη συνολικού ύψους οκτώ (8) τρισεκατομμυρίων ευρώ.
Στην Ευρωζώνη τον πυρήνα της κρίσης χρέους αυτή την περίοδο μόνο η Ιταλία πρέπει φέτος να εξοικονομήσει περί τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ μέσω της διάθεσης νέων κρατικών ομολόγων. Σχεδόν τα 160 εκατομμύρια εξ αυτών πρέπει να βρεθούν μεταξύ Ιανουαρίου και Απριλίου. Η Γερμανία καλείται να εξοικονομήσει 178 δισεκατομμύρια και συνολικά όλες οι χώρες της Ευρωζώνης το ποσό το 794 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Οι ειδικοί εκφράζουν φόβους ότι ακόμη και η εκτάκτου ανάγκης συνδρομή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δεν επαρκεί για να καθησυχάσει τις αγορές.
Το μυθικό ποσό των 8.000 δισ. ευρώ πρέπει να δανειστούν τα κράτη του ΟΟΣΑ, όχι για να χρηματοδοτήσουν την καχεκτική οικονομική ανάπτυξη, αλλά για να εξοφλήσουν τους δανειστές τους. Τη διαχείριση της κατάστασης δυσχεραίνει η συσσώρευση νέων χρεών από δάνεια που πρέπει να λάβουν τα κράτη για να μπαλώσουν τα ελλείμματά τους.
Ηδη απ τα πρώτα στάδια της κρίσης, αρκετοί οικονομολόγοι (Στίγκλιτς, Κρούγκμαν κ.ά) προειδοποιούσαν ότι το ζεύγος λιτότητας και ύφεσης θα βάλει σε ένα θανάσιμο σπιράλ τις ευρωπαϊκές οικονομίες.
Φαίνεται πως είχαν δίκιο – τα σπασμωδικά, περιοριστικά μέτρα έκαναν τις κρατικές οικονομίες να βουλιάξουν βαθύτερα στην κινούμενη άμμο.
Οι τράπεζες αντί να δανείζουν τις επιχειρήσεις, φοβούμενες πιθανές πτωχεύσεις, καταθέτουν τα χρήματά τους στην ΕΚΤ. Η έλlειψη ρευστότητας όμως φέρνει ακόμη πιο κοντά τα λουκέτα.Οι οικονομικοί δείκτες καταποντίζονται και μία απ τις πιο σοβαρές συνέπειες είναι ότι σήμερα ελάχιστοι έχουν διάθεση να δανείσουν χρήματα στα κράτη. Κάποτε ήταν κάτι μια ασφαλής δραστηριότητα, εσχάτως κατέστη πολύ επικίνδυνη- εκτός αν πρόκειται για τη Γερμανία ή τις ΗΠΑ, χώρες με μεγάλα χρέη, αλλά ακόμα περισσότερη αξιοπιστία. Οσο το σπιράλ εξακολουθεί να στροβιλίζεται με ταχύτητα προς τα κάτω, τα επιτόκια δανεισμού για τα κράτη θα ανεβαίνουν και η θηλιά θα σφίγγει.
Συστημικό
Δεδομένης της έκτασής του, μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα συστημικό πρόβλημα, καθώς ούτε οι τράπεζες φαίνεται να τα πηγαίνουν καλύτερα απ τα κράτη.
Ειδικά οι ευρωπαϊκές εντός του 2012 πρέπει να επιστρέψουν στους επενδυτές περί τα 725 δισ. ευρώ, τα 280 μέσα στο πρώτο τρίμηνο.
Τουλάχιστον για τις τράπεζες, η ΕΚΤ έχει επιδείξει αρκετή στοργή, προσφέροντας ζεστό χρήμα με ανεπανάληπτα χαμηλό επιτόκιο, ξεχνώντας τις συνήθεις δικαιολογίες για τον πληθωρισμό με τις οποίες αρνείται το ίδιο στα κράτη… Πάντως, αν βρισκόμαστε μπροστά στην κατάρρευση μιας πυραμίδας χρέους , τότε όλα τα δισεκατομμύρια της ΕΚΤ μπορεί να μη φτάνουν για να σταματήσουν τη χιονοστιβάδα.
Υπερδιπλασιάστηκαν οι οφειλές
Η χαμένη δεκαετία στη μάχη με τα ελλείμματα
Ποτέ άλλοτε η αναχρηματοδότηση των χρεών κρατών, τραπεζικών οργανισμών και επιχειρήσεων με ύψους-ρεκόρ επιτόκι, δεν αποτελούσε, παρά τις όποιες παρεχόμενες τμηματικές οικονομικές βοήθειες, επιτακτική ανάγκη όσο σήμερα, προκειμένου να αποτραπεί το ενδεχόμενο να τεθεί εκτός λειτουργίας η παγκόσμια αγορά κρατικών ομολόγων.
Στην Ευρωζώνη, μπορεί η EKT να δανειοδότησε τις τράπεζες για μια τριετία με σχεδόν 500 δισεκατομμύρια ευρώ με χαμηλά έως ελάχιστα επιτόκια, ωστόσο τα χρήματα αυτά δεν έλυσαν το πρόβλημα της χρηματοσότησης.
Δυστυχώς, όλες οι μέχρι σήμερα πολιτικές πρωτοβουλίες για τη διάσωση του ευρώ, οι κυβερνητικοί ανασχηματισμοί και τα προγράμματα λιτότητας δεν κατάφεραν να καθησυχάσουν την αγορά ομολόγων.
Η ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας, Γερμανία, έχει θέσει βαριά υποθήκη, βλέποντας το κατά κεφαλήν χρέος να κυμαίνεται στις 25.682 ευρώ, με το χρέος της χώρας να αντιστοιχεί στο 80% του ΑΕΠ από 60% το 2000.
Στις ΗΠΑ το κατά κεφαλήν χρέος το 2011 έφτασε τα 34.416 ευρώ, με το χρέος της χώρας να αντιστοιχεί στο 101% του ΑΕΠ της, εν συγκρίσει με το 2000, όταν το αντίστοιχο ποσοστό ήταν στο 55%…
Η Ιαπωνία έχει κατά κεφαλήν χρέος 73.777 ευρώ, με το χρέος της να φτάνει στο 206% του ΑΕΠ της εν συγκρίσει με το 2000, όταν το αντίστοιχο ποσοστό περιοριζόταν στο 135%.
Το κατά κεφαλήν χρέος της Γαλλίας ανέρχεται στις 26.022 ευρώ και το χρέος της χώρας συνθέτει το 85% του ΑΕΠ της, εν συγκρίσει με το αντίστοιχο ποσοστό προ δεκαετίας, όταν βρισκόταν στο 57%.
Ο λοιπός ευρωπαϊκός χώρος έχει κατά κεφαλήν χρέος 24.935 ευρώ, με το χρέος του να αντιστοιχεί στο 88% του ΑΕΠ, εν συγκρίσει με το 2000, όταν βρισκόταν στο 69%.
Το κούρεμα
Προσπαθώντας κανείς να αναζητήσει διεξόδους από την κρίση, δύναται να εντοπίσει αρκετές, ωστόσο διαφέρουν μεταξύ τους ως προς το πόσο βαρύ θα είναι το τίμημα και ποιος θα το αναλάβει…
Το κούρεμα του χρέους μίας χώρας όπως έχει διδάξει η Ιστορία της Οικονομίας μέχρι σήμερα, δεν διαφέρει σε τίποτα από την πτώχευση ενός κράτους. Μια άλλη στρατηγική επίλυσης της κρίσης είναι η οδός του πληθωρισμού. Ωστόσο, η λύση του πληθωρισμού έχει λειτουργήσει, όπως έχει αποδειχτεί, μόνο στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο σκοπός ήταν να ξεφορτωθούν παλιά χρέη. Εάν αφήναμε τις τιμές επί μερικά χρόνια αυξημένες κατά 4-6%, θα μειωνόταν σημαντικά η απόσταση από το σημείο επίλυσης του προβλήματος.
Για κάθε ευρώ το οποίο ένα κράτος ξαναδανείζεται, οι πιστωτές θα απαιτούσαν ως αντιστάθμισμα υψηλότερα επιτόκια, με αποτέλεσμα το χρέος να συνεχίζει να υφίσταται και να αυξάνεται.
Από την πλευρά του κράτους, υπάρχει η λύση της αύξησης των εσόδων του συνήθως μέσω της φορολόγησης και εκείνη της σημαντικής μείωσης των δαπανών του και της συρρίκνωσης των υπηρεσιών του, με όσες ήδη γνωστές συνέπειες που αυτές συνεπάγονται…
ΕΥΡΩΖΩΝΗ
725 δισ. η θηλιά στις τράπεζες
Η ευρωπαϊκή κρίση, οι κλυδωνισμοί των τραπεζικών οργανισμών και ο κίνδυνος πτώχευσης κρατών ρίχνουν, το θερμόμετρο της παγκόσμιας οικονομίας στο μηδέν. Με το συνολικό χρέος των χωρών του ΟΟΣΑ στα επίπεδα των 45 τρισ. δολαρίων τον νέο χρόνο αρχίζουν να διαφαίνονται μια σειρά αγκάθια που καλείται να κλαδέψει η διεθνής οικονομική κοινότητα.
Οι τράπεζες της Ευρώπης, οι οποίες, σύμφωνα με το περιοδικό Spiegel , πρέπει να καλύψουν οφειλές 725 δισεκατομμύρια ευρώ, καλούνται να πληρώσουν για το πρώτο τετράμηνο το ποσό των 280 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Εξαιτίας του ότι η οδός της ιδιωτικής αγοράς είναι απαγορευτική, απευθύνονται στην ΕΤΚ. Τα ποσά όμως δεν επιστρέφουν στην πραγματική οικονομία.
450 δισ.
Οι τράπεζες αντί να δανείζουν τις επιχειρήσεις ή άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, καταθέτουν το περίσσευμά τους στην ΕΚΤ, παρά το γεγονός ότι δεν εισπράττουν τόκους. Οι καταθέσεις αυτές εκτοξεύτηκαν στα 450 δισεκατομμύρια ευρώ στο τέλος του 2011 από 100 δισ. στο τέλος του 2010. Η πράξη τους αυτή ερμηνεύεται, όπως επισημαίνει το περιοδικό Focus , από τον φόβο ενδεχόμενων χρεοκοπιών.
Οι πιθανότητες κατάρρευσης δύο ή περισσοτέρων μεγάλων τραπεζών της Ευρωζώνης εντός της προσεχούς διετίας έχουν αυξηθεί σημαντικά τα χρόνια της κρίσης. Συγκεκριμένα, ενώ το 2007 το ποσοστό ενός τέτοιου ενδεχομένου δεν υπερέβαινε το 5%, το 2008 κυμάνθηκε μεταξύ 10% και 15%. Στις αρχές του 2011 ήταν μεταξύ 13% και 17% για να αγγίξει προς τα τέλη του έτους το 29%…
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η άποψη του επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας, Bundesbank, Αντρέας Ντόμπρετ, όσον αφορά την αναγκαιότητα συνδρομής των ΗΠΑ και της Βρετανίας στην χρηματοδότηση της Ευρωζώνης.
Ο κύριος Ντόμπρετ διαφωνεί με τον ισχυρισμό ότι οι δύο χώρες, και δη οι ΗΠΑ, έχουν απολέσει την εμπιστοσύνη τους στην Ευρώπη, επισημαίνοντας ότι οι Αμερικανοί επενδυτές συνηθίζουν να προσανατολίζονται σε βραχυπρόθεσμους στόχους, γεγονός που κατά τον ίδιο ερμηνεύει την ανυπομονησία της κυβέρνησης και των οικονομικών παραγόντων των ΗΠΑ αυτή την περίοδο.
Για παράδειγμα, όπως τονίζει ο ίδιος στο Spiegel , στην οικονομική κρίση του 2007-2008 οι ΗΠΑ είχαν οικοδομήσει πάνω σε ένα κλίμα απόλυτης κατανόησης το οποίο παράλληλα και εισέπραξαν.
Μπορεί για τον Ντόμπρετ να φέρει η Ευρωζώνη την κύρια ευθύνη για την επίλυση της κρίσης χρέους, ωστόσο τονίζει ότι οφείλουν και άλλες χώρες να βοηθήσουν προκειμένου να αποτρέψουν το ενδεχόμενο μετάδοσης της κρίσης.
Χώρες εκτός της ΕΕ, όπως η Νορβηγία, η Ελβετία και η Ρωσία έχουν εκφραστεί υπέρ της προοπτικής συνδρομής τους στην αύξηση των πηγών για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Μια προσφορά των ΗΠΑ σ αυτό πλαίσιο θα ήταν ευχής έργον, τονίζει ο επικεφαλής της Bundesbank.
Πηγή: www.troktiko.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου