Δευτέρα 30 Ιουλίου 2018

Ογκοθερμία: Αντικαρκινική θεραπεία

Υπερθερμία: Ατοξική θεραπεία κατά του καρκίνου




Τι είναι η υπερθερμία;

Η θεραπεία του καρκίνου αποτελεί για αιώνες μια από τις σημαντικότερες επιδιώξεις στην ιατρική επιστήμη. Η Υπερθερμία αποτελεί μια μέθοδο για τη θεραπεία του καρκίνου η χρήση της οποίας έχει αναφερθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια. Κλινικά η υπερθερμία ορίζεται ως η ανύψωση της θερμοκρασίας τοπικά – περιοχικά πέρα από το φυσιολογικό σε εύρος 42ºC ως 45ºC, ή συστηματικά σε όλο το σώμα σε εύρος 41.5ºC – 41.8ºC χωρίς να προκαλεί σοβαρά τοξικά φαινόμενα. Σαν μέθοδο διαφέρει από το θερμοκαυτηριασμό και τη χειρουργική διαθερμία όσον αφορά τον τρόπο δράσης: οι δύο αυτές μέθοδοι χρησιμοποιούν θερμοκρασίες άνω των 45ºC και βασίζονται στην άμεση καταστροφή των κυττάρων, ενώ η υπερθερμία έχει βιολογικό τρόπο δράσης που βασίζεται στην αυτόλυση των κυττάρων και στην αδυναμία πολλαπλασιασμού τους.

Κλινικές μέθοδοι εφαρμογής της Υπερθερμίας

Υπάρχουν αρκετές διαφορετικές κλινικές μέθοδοι εφαρμογής της Υπερθερμίας, οι οποίες είναι οι εξής:
  • Επιφανειακή
Τοπική υπερθερμία όπου επιτυγχάνεται εξωτερική θέρμανση όγκων σε βάθος ως και 4 cm από την επιφάνεια του δέρματος. Οι επιφανειακοί όγκοι θερμαίνονται από 42ºC – 45ºC με ελάχιστη βλάβη στους υγιείς ιστούς. Έχουν αναπτυχθεί διάφορες τεχνολογίες, όπως ηλεκτρομαγνητική και υπερηχητική, οι οποίες εναποθέτουν θερμότητα στην περιοχή προς θεραπεία.
Ενδοκοιλοτική: εκμετάλλευση των φυσιολογικών κοιλοτήτων του ανθρώπινου σώματος (ορθό, οισοφάγος, κόλπος/τράχηλος μήτρας) για θέρμανση παρακείμενων όγκων.
  • Εν τω βάθει
Εξωτερική θέρμανση όγκων σε βάθος άνω των 4 cm από την επιφάνεια του δέρματος.
  • Ενδοϊστική
Μέθοδος για θέρμανση όγκων με τη χρήση ειδικών κεραιών-εφαρμογών που εισέρχονται μέσω καθετήρων στον υπό θέρμανση όγκο.
  • Ολόσωμη
Επειδή αντιμετωπίζει τον καρκίνο ως μια συστηματική ασθένεια, έχει την μεγαλύτερη δυνατότητα να θεραπεύσει με επιτυχία την ασθένεια όταν συνδυαστεί με άλλες θεραπευτικές μεθόδους. Για την ολόσωμη υπερθερμία έχουν χρησιμοποιηθεί αρκετές μέθοδοι. Το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι προσφέρεται ενέργεια στο σώμα ενώ ταυτόχρονα ελαχιστοποιούνται οι απώλειες ενέργειας. Η αύξηση της θερμοκρασίας συνήθως περιορίζεται στους 41.8ºC- 42ºC. Η τοξικότητα της θεραπείας εξαρτάται από τη διαδικασία που πραγματοποιείται.
  • Διεγχειρητική
Κατά τη διάρκεια χειρουργείου σε άμεση επαφή με τον καρκινικό ιστό τοποθετείται ο υπερθερμικός ακτινοβολητής ο οποίος και επάγει θέρμανση για 1 ώρα διεγχειρητικά.
Υπερθερμική διάχυση (perfusion): Πρόκειται για θέρμανση αίματος με εξωσωματική κυκλοφορία κυρίως για μελανώματα και σαρκώματα άκρων, σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία συνήθως με TNF.
Οι δύο τελευταίες μέθοδοι αποτελούν χειρουργικές τεχνικές και γίνονται σε εξειδικευμένα κέντρα, η ολοσωματική αφορά πολλές ειδικότητες (παθολόγους ογκολόγους, χειρουργούς, εντατικολόγους, αναισθησιολόγους, ακτινοθεραπευτές) ενώ οι υπόλοιπες μέθοδοι αποτελούν αμιγώς γνωστικό αντικείμενο της ακτινοθεραπευτικής ογκολογίας.
Είναι αναγνωρισμένο ότι η υπερθερμία έχει μεγαλύτερο όφελος όταν συνδυάζεται με κάποια άλλη θεραπευτική μέθοδο όπως η χημειοθεραπεία ή η ακτινοθεραπεία. Έχει αποδειχτεί τόσο σε μελέτες in vitro αλλά και in vivo ότι η θερμότητα ευνοεί τα αποτελέσματα της ακτινοθεραπείας σε όλους τους κυτταρικούς τύπους και ιστούς. Αυτή η αλληλεπίδραση της ακτινοβολίας με τη θερμότητα στηρίζεται σε μεγάλο αριθμό παραγόντων και συμπληρωματικών μηχανισμών δράσης όπως επιδιόρθωση των βλαβών του DNA, ευαισθησία ανάλογα με τη φάση του κυτταρικού κύκλου και υποξία. Επιπρόσθετα η υπερθερμία επηρεάζει την αιματική ροή του όγκου με αποτέλεσμα την οξυγόνωσή του ευνοώντας με αυτό τον τρόπο την ανταπόκρισή του στην ακτινοθεραπεία.

Διαφορές της ακτινοθεραπείας και υπερθερμίας

Παρακάτω αναφέρονται οι διαφορές της ακτινοθεραπείας και υπερθερμίας οι οποίες καθιστούν τις δυο θεραπείες συμπληρωματικές.
  • Τα καρκινικά υποξικά και ατελώς διατρεφόμενα ακτινοάντοχα κύτταρα είναι πιο θερμοευαίσθητα.
  • Το χαμηλό εξωκυττάριο pH στο μικροπεριβάλλον του όγκου μέσω των ελευθέρων ριζών δεν ευνοεί την τοξικότητα της ακτινοθεραπείας ενώ ευνοεί την τοξικότητα της υπερθερμίας.
  • Η ακτινοθεραπεία δρα στις φάσεις G/M που είναι οι πιο θερμοάντοχες ενώ η υπερθερμία δρα στη φάση S που είναι η πιο ακτινοάντοχη.
  • Το υποξικό κέντρο του όγκου, που είναι η πιο ακτινοάντοχος περιοχή, αποτελεί λόγω της χαμηλής αιμάτωσης άριστο στόχο της υπερθερμίας με την αύξηση της θερμοκρασίας σε τοξικά επίπεδα.
  • Με την ιονίζουσα ακτινοβολία δεν παρατηρείται καμία μεταβολή αιματικής ροής στους ιστούς. Με την υπερθερμία η αιματική ροή στα αγγεία του όγκου δεν αυξάνεται όταν αυτός θερμαίνεται σε αντίθεση με τους γύρω φυσιολογικούς ιστούς. Έτσι θερμαίνεται εκλεκτικά ο καρκινικός ιστός, ενώ η αύξηση της ροής αίματος στους φυσιολογικούς ιστούς απάγει τη θερμότητα.

Πώς γίνεται η υπερθερμία;

  • Η υπερθερμία πραγματοποιείται με τη χρήση μικροκυμάτων, ραδιοσυχνοτήτων, υπερήχων, υπέρυθρης ακτινοβολίας.

Πόσο συχνά γίνεται και ποια είναι η διάρκειά της;

Γίνεται ώς εξής:
  • κατά τη διάρκεια ακτινοθεραπείας 2 φορές την εβδομάδα με μεσοδιάστημα 2-3 ημερών, για 1 ώρα, 1-3 ώρες μετά την συνεδρία ακτινοβόλησης. Έτσι σε σχήμα 6 εβδομάδων ακτινοβόλησης, η υπερθερμία μπορεί να γίνει σε 12 συνεδρίες.
  • κατά τη διάρκεια χημειοθεραπείας 12-15 ώρες μετά τη συνεδρία χημειοθεραπείας. Έτσι σε σχήμα με 6 κύκλους 20 ημερών, η υπερθερμία μπορεί να γίνει σε 6 κύκλους.

Σε ποιες μορφές καρκίνου εφαρμόζεται η υπερθερμία;

Εφαρμόζεται με βάση κατευθυντήριες γραμμές σε συνδυασμό με ακτινοθεραπεία η/και χημειοθεραπεία στις εξής περιπτώσεις:
  • Επιφανειακοί όγκοι μέχρι 4 cm βάθος
  • Υποτροπές σε επιφανειακούς λεμφαδένες και στο δέρμα
  • Μελανώματα δερματικά
  • Σαρκώματα μαλακών μορίων
  • Εκτεταμένοι καρκίνοι πυέλου (ουροδόχος κύστη, γυναικολογικός καρκίνος)
  • Μεταστατικοί καρκίνοι στο ήπαρ η στο περιτόναιο
  • Πρωτοπαθείς όγκοι εγκεφάλου
  • περιοχές με υποτροπή σε επανακτινοβόληση

Είναι αποτελεσματική η υπερθερμία;

Στη μεγάλη πλειονότητα των μελετών φαίνεται ότι η υπερθερμία έχει σημαντική επαύξηση στο θεραπευτικό κέρδος της ακτινοθεραπείας η/και της χημειοθεραπείας.

Έχει παρενέργειες; Αν ναι, ποιες είναι αυτές και πως αντιμετωπίζονται;

Οι παρενέργειες της υπερθερμίας με τα μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας είναι ελάχιστες και αφορούν συνήθως ερύθημα δέρματος ή αίσθημα καύσου εσωτερικά ή σε κάποιες περιπτώσεις ήπιο άλγος. Το ερύθημα αντιμετωπίζεται με ειδικές δερματικές κρέμες ενώ το άλγος με απλή χορήγηση παυσίπονου (συνήθως παρακεταμόλη).

Υπάρχουν πράγματα που θα πρέπει να προσέχω κατά την περίοδο που κάνω υπερθερμία;

Ο ασθενής πρέπει να προσέχει την έκθεση στον ήλιο, και την περίπτωση εμπύρετου. Επίσης είναι σημαντικό να αναφερθεί η πιθανή αλληλεπίδραση της μη-ιοντίζουσας ακτινοβολίας με σιδηρομαγνητικά ή παραμαγνητικά υλικά στο ανθρώπινο σώματα ενώ η έκθεση απευθείας στα μάτια πρέπει να αποφεύγεται. Η έκθεση σε μη-ιοντίζουσα ακτινοβολία δεν έχει επίπτωση σε εγκυμονούσα.

Με ποιες άλλες μορφές θεραπείας μπορεί να συνδυαστεί;

Συνδυάζεται με χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία. Δεν δίνεται σαν μονοθεραπεία.

Σε ποια νοσοκομεία εφαρμόζεται η υπερθερμία;

Προς το παρόν, δυστυχώς μόνο στο Β Εργαστήριο Ακτινολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών στο ΑΤΤΙΚΟ Νοσοκομείο εφαρμόζεται η επιφανειακή (έως 4cm βάθος) και η ενδοκοιλοτική υπερθερμία.
Καλύπτεται αυτή η μορφή θεραπείας από τον ασφαλιστικό μου φορέα;
Η θεραπεία αυτή έχει ενταχθεί στη λίστα των ακτινοθεραπευτικών πράξεων από την ολομέλεια του ΚΕΣΥ με ανάλογο κοστολόγιο. Εκκρεμεί η έκδοση του αντίστοιχου ΦΕΚ.

Ποιο είναι το κόστος της;

Στο ΑΤΤΙΚΟ Νοσοκομείο μέχρις της ολοκληρώσεως διαδικασιών από το ΚΕΣΥ προσφέρεται δωρεάν.

Ποιος γιατρός είναι υπεύθυνος για την υπερθερμία;

  • Η επιφανειακή, η εν τω βάθει, η περιοχική και η ενδοκοιλοτική υπερθερμία αφορούν αμιγώς γνωστικά αντικείμενα ακτινοθεραπευτή ογκολόγου.
  • Η ολοσωματική εμπλέκει και άλλες ειδικότητες όπως παθολόγους ογκολόγους, αναισθησιολόγους κ.λ.π.
  • Η διεγχειρητική καθώς και η διάχυσης (perfusion) αφορά περισσότερο χειρουργικές ειδικότητες.
Συνεπώς η επιφανειακή, η εν τω βάθει, η περιοχική και η ενδοκοιλοτική μπορούν να γίνουν και σε απλά Ιατρεία με το δεδομένο οτι δεν χρειάζεται και ειδική υποδομή ή ειδική θωράκιση όπως η κλασσική ακτινοθεραπεία που χρησιμοποιεί ιοντίζουσα δέσμη.
Αντιθέτως η ολοσωματική, η διεγχειρητική και η διάχυσης απαιτούν υποδομή κλινικής η Νοσοκομείου.
Δρ. Β. Κουλουλίας
Επ. Καθηγητής
Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας
πηγη Αλμα Ζωης

Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2017

Αγριμόνιο. Ένα θεραπευτικό τσάι που το ξέρουν πολύ λίγοι και βρίσκεται παντού!



Όνομα: Αγριμόνιο
Επιστημονική ονομασία: Αγριμόνιο το Ευπατόριο – Agrimonia Eupatoria
Οικογένεια: Ροδοειδών
Άλλα ονόματα: Ασπροζάκι, φωνόχορτο, αγριμαία

Περιγραφή

Το Αγριμόνιο πήρε το όνομά του από τη λέξη «αγρός» και το ρήμα «μένω» δηλαδή, αυτό που μένει στους αγρούς. Είναι ιθαγενές φυτό του Βορείου ημισφαιρίου. Είναι ευρέως διαδεδομένο στην Ευρώπη, τη Μικρά Ασία και τη Βόρεια Αφρική. Πρόκειται για ένα πολυετές φυτό, που φτάνει τα 70cm με βλαστό κοκκινωπό και χνουδωτό.
Τα φύλλα του είναι ελλειψοειδή, εναλλάσσονται με πριονωτά και οξύληκτα χείλη πράσινου χρώματος ενώ τα άνθη του είναι αστεροειδή, κίτρινου χρώματος, που φέρονται σε μακριά ανθικά στελέχη κατά ταξιανθία.
Το συναντάμε συνήθως σε φράκτες, σε μονοπάτια, στις παρυφές του δάσους και σε σκιερά μέρη. Πρόκειται για φυτό που ανήκει στην οικογένεια της τριανταφυλλιάς. Μπορεί να καλλιεργηθεί παντού. Ανθίζει από Ιούνιο-Φθινόπωρο.
Χρησιμοποιείται όλο το ανθισμένο φυτό, ξεραμένο. Συλλέγεται όταν είναι ανθισμένο και αν είναι δυνατόν, πριν από τον Αύγουστο και ξηραίνεται σε σκιά, κάτω από τους 40ο C.

Συστατικά

Τα υπέργεια τμήματα του φυτού περιέχουν τανίνες, συμπεριλαμβανομένων και των κατεχινών, αλλά και φλαβονοειδή όπως πχ η λουτεολίνη. Το φυτό περιέχει επίσης, ρητίνη και λίγο αιθέριο έλαιο, κουμαρίνες και πολυσακχαρίτες. Όταν το φυτό είναι πρόσφατο, έχει οσμή ελαφρά αρωματική και γεύση υπόπικρη και στυπτική.
Το υδατώδες έγχυμά του μαυρίζει με την προσθήκη θειικού σιδήρου. Το νερό και το οινόπνευμα εξάλλου, διαλύουν τα κύρια συστατικά του.

Ιστορία και παράδοση

Σύμφωνα με την παράδοση, το φυτό πήρε την ονομασία του από το γνωστό για τις βοτανολογικές του γνώσεις βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη Ευπάτορα, που πέθανε το 63π.χ
Οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν για προβλήματα ματιών, οι Αγγλοσάξονες το χρησιμοποιούσαν για να γιατρεύουν δαγκώματα από φίδια και οι Ινδιάνοι για προβλήματα πυρετού.
Ο Διοσκουρίδης το χρησιμοποιούσε για τη θεραπεία του έλκους.
Ο Γάλλος Ρallas εξάλλου το χρησιμοποιούσε ως ανθελμινθικό στα κατοικίδια ζώα ενώ ο Ηusard το συνιστούσε για τον καθαρισμό των ιχωρωδών και χοιραδικών ελκών και ο Ηοrtius ως σπουδαίο φάρμακο (το αφέψημα) κατά της υδρωπικίας.
Ο Forestius έδινε το οινώδες (ή με ξίδι) αφέψημα του φυτού κατά των φλεγμονών των όρχεων, ενώ ο Fleticmann συνιστούσε γαργάρες με το αφέψημά του εναντίον της φλεγμονής του φάρυγγα και των φωνητικών χορδών.
Αργότερα, αποτελούσε κύριο συστατικό του «νερού του αρκεβούζιου», ενός γιατρικού για τις πληγές από πυροβόλο όπλο στο πεδίο της μάχης.
Λόγω της στυπτικότητάς του, η οποία οφείλεται στις τανίνες που περιέχει, ο δρ Reutter το σύστηνε κατά της αιμόπτυσης σε ασθενείς που έπασχαν από φυματίωση.

Θεραπευτικές δράσεις και χρήσεις

-Το φυτό είναι στυπτικό και επουλωτικό σε πληγές, πρηξίματα, μώλωπες και διαστρέμματα.
-Είναι διουρητικό, χρησιμοποιείται για το σάκχαρο και το σακχαροδιαβήτη, κατάλληλο βότανο για νεφρά, σπουδαίο για πονόλαιμο και λαρυγγίτιδα.
-Είναι πολύτιμο και ευεργετικό για τις ασθένειες του λαιμού και του στόματος.
-Συμβάλλει στην πέψη.
-Έχει εξαιρετική αντιδιαρροϊκή δράση και χρησιμοποιείται με επιτυχία σε πεπτικές διαταραχές που συνοδεύονται από διάρροια, σε παθήσεις του εντέρου (εντερίτιδα) αλλά και σε χρόνιες παθήσεις του ήπατος.
-Ανακουφίζει από τον πόνο και ρίχνει τον πυρετό ενώ παρέχει και ανοσοενισχυτικές ιδιότητες.
Χρόνια οι βοτανολόγοι το συστήνουν για την αντιμετώπιση κρυολογημάτων γρίπης και άλλων παθήσεων.
-Είναι στηπτικό και βοηθάει στην επούλωση των πληγών.
-Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στη θεραπεία της χρόνιας φαρυγγίτιδας (απώλεια φωνής) σε τραγουδιστές ή σε ανθρώπους που μιλούν συχνά σε κοινό.
-Ο λαός χρησιμοποιούσε το αγριμόνιο ανέκαθεν εναντίον της χρόνιας βλεννόρροιας, κατά των αιμορραγιών και σε γαργάρες, κατά των κρίσεων της αμυγδαλίτιδας.
-Οι έλληνες και ξένοι χωρικοί το χρησιμοποιούν επίσης σαν τσάι, για το ωραίο του άρωμα αλλά και σαν γιατρικό κατά της ημικρανίας.
-Είναι αποτελεσματικό κατά των κολικών, των εμετών, κατά του βήχα, ενώ το αφέψημά του είναι χρήσιμο στους ασθματικούς, κατά της νεφρίτιδας, του χρόνιου πνευμονικού κατάρρου, της καχεξίας, της αιματουρίας, των δερματικών παθήσεων, της βρογχίτιδας και των ρευματισμών.
-Ενισχύει τα λευκά αιμοσφαίρια για να αντιμετωπίσουν τα μικρόβια, καμιά φορά μάλιστα όπως δείχνουν οι μελέτες, καλύτερα και από την εχινάκεια, γεγονός που δεν μπορεί κανείς να το περάσει απαρατήρητο.
-Τα φύλλα του είναι εξαιρετικά και για την αναιμία.

Άλλες χρήσεις

Μερικά φύλλα αγριμονίου στο μπάνιο μας , ανακουφίζουν ένα πονεμένο και με μεγάλη κούραση σώμα.

Παρασκευή – δοσολογία

-1 κουταλάκι του γλυκού σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό. Κάθε κουταλάκι βότανο αντιστοιχεί με ένα ποτήρι νερό. Το αφήνουμε να μουλιάσει 10 λεπτά, το σκεπάζουμε και μετά αφού το σουρώσουμε το πίνουμε. Ποτέ καυτό αλλά χλιαρό. Μπορούμε να πίνουμε μέχρι και τέσσερα φλιτζάνια την ημέρα.
-Για γαργαρισμούς με το αφέψημα του φυτού χρησιμοποιούμε 100 γρ. ξερά φύλλα σε 1 λίτρο νερό, το βράζουμε μέχρι να μείνει το 1/3 και προσθέτουμε 50 γρ. μέλι.
Αφέψημα
Το τσάι των φύλλων του είναι κατά της ημικρανίας, της δυσπεψίας και της διάρροιας. Επίσης με αφέψημα του αγριμονίου προτείνονται οι γαργάρες για τον καθαρισμό της φωνής. Βράζουμε 30 με 50 γραμμάρια σε ένα λίτρο νερό και πίνουμε τρεις φορές την μέρα από ένα φλυτζάνι ανάμεσα στα γεύματα.
-Αν αφήσουμε την ρίζα του να μουλιάσει σε νερό φέρνει ανακούφιση στην δυσκοιλιότητα και τονώνει το συκώτι.
-Εξωτερικά, το έγχυμά του χρησιμοποιείται σαν λοσιόν για το μολυσμένο βλεννογόνο του στόματος και του λάρυγγα και για τοπικές εφαρμογές σε πληγές.
Κατάπλασμα
Σε περιπτώσεις με πρηξίματα, στραμπούληγμα ή μώλωπες, μπορεί να παρασκευασθεί μία πάστα με ξίδι, πίτουρα και φύλλα αγριμονίου.

Ενδιαφέροντα

-Οι κινέζοι το εκτιμούν ιδιαίτερα και το συστήνουν στις γυναίκες, σε περιπτώσεις πολυμηνόρροιας.
-Αν θελήσετε να το ξεράνετε, να είναι πάντα σε σκιά και να το φυλάτε σε γυάλινο δοχείο που κλείνει αεροστεγώς.

Προφυλάξεις

Δεν πρέπει να παίρνετε μεγάλες ποσότητες γιατί μπορεί να προκαλέσει δυσκοιλιότητα.
πηγη εναλακτικη δραση




Κυριακή 16 Απριλίου 2017

Μελαχρινή Καρυδόπιτα

Υλικά

Για το γλυκό
  • 15 ασπράδια αυγού
  • 15 κρόκους αυγού
  • 15 κ.σ φρυγανιά  τριμμένη
  • 15 κ.σ καρύδι τριμμένο
  • 15 κ.σ ζάχαρη
  • 2 ή3 κ.σ κανέλα
  • 2 βανίλιες
  • ξύσμα πορτοκαλιού

Για το σιρόπι
  • 2 φλυτζάνια ζάχαρη
  • 1 φλ.νερό
  • 1 κ.σ χυμό λεμονιού
  • 4 γαρύφαλλα
  • λίγη φλούδα λεμονιού

Διαδικασία

  1. Χτυπάμε τους κρόκους με την ζάχαρη να αφρατέψουν και να διαλυθεί η ζάχαρη
  2. Χτυπάμε τα ασπράδια να γίνουν μαρέγκα
  3. Ρίχνουμε το μείγμα με τους κρόκους στην μαρέγκα και μαζί τα υπόλοιπα υλικά μέχρι την ομογενοποίηση τους
  4. Αδειάζουμε το μείγμα στο ταψί και το βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς και δεν ανοίγουμε τον φούρνο για 30 λεπτά γιατί θα κάτσει το γλυκό και δεν το θέλουμε
  5. Για το σιρόπι, βάζουμε τα υλικά στην κατσαρόλα και βράζουμε μέχρι να δέσει.
  6. Αφού περάσει σχεδόν 1 ώρα ελέγχουμε με μία οδοντογλυφίδα αν έγινε το γλυκό και το βγάζουμε.
  7. Το κόβουμε όπως βλέπουμε στην φώτο και το αφήνουμε να κρυώσει.
  8. Τέλος ρίχνουμε το σιρόπι και είναι έτοιμο

Τετάρτη 12 Απριλίου 2017

Umami (ουμάμι)

                                                                                                                                 Το Umami είναι η 5η βασική γεύση μετά το ξινό, το γλυκό, το πικρό και το αλμυρό. Ανακαλύφθηκε το 1908 από τον Γιαπωνέζο χημικό Kikunae Ikeda και οι ειδικοί κάλυκες που την ανιχνεύουν, εντοπίστηκαν πάνω στη γλώσσα το 2000 μετά από βιολογικές έρευνες. Σαν έννοια μπορούμε να πούμε ότι είναι συγγενική με το "osmazome" που χρησιμοποίησε ο Brillat Savarin για να χαρακτηρίσει το μόριο που ευθύνεται για τα αρώματα του κρέατος. Στο χώρο των ανθρώπων της γεύσης το "Umami" εκφράζει την ουσία της νοστιμιάς και την έντονη συμπυκνωμένη γευστική πληρότητα. Το "Umami" μυρίζει συναίσθημα, βίωμα, ανθρώπινη επαφή. 

Σουπιές με σπανάκι και μυρωδικά

υλικά για 4 άτομα
1 κιλό σουπιές
1 κιλό σπανάκι
1 ματσάκι καυκαλήθρες / μυρώνια
1/2 φλ.τσ. ψιλοκομμένο άνηθο
1 κουτί ψιλοκομμένα ντοματάκια στο χυμό τους
1 μεγάλο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
1 φλ.τσ. λευκό ξηρό κρασί
3/4 φλ.τσ. ε.π. ελαιόλαδο
αλάτι, πιπέρι
παρασκευή
 -Καθαρίζουμε και πλένουμε τις σουπιές αφαιρώντας και το σακουλάκι με το μελάνι . Τις κόβουμε σε μικρά κομμάτια, χωρίζοντας τα πόδια τους στα δυο. . Ρίχνουμε στο τηγάνι τις σουπιές και ανακατεύουμε. Θα αφήσουν αρχικά το νερό τους και όταν αυτό εξατμιστεί ρίχνουμε  το μισό λάδι και το κρεμύδι ανακατεύοντας  για να τσιγαριστούν 2-3 λεπτά.  Τις σβήνουμε με το κρασί και αφήνουμε 2' σε δυνατή φωτιά. Κατόπιν ρίχνουμε τη ντομάτα, αλάτι, πιπέρι και το υπόλοιπο ελαιόλαδο και σκεπάζουμε. Αφήνουμε να μαγειρευτούν σε χαμηλή φωτιά μέχρι να μαλακώσουν αρκετά, πρωτού προσθέσουμε το σπανάκι. Ελέγχουμε συχνά αν χρειάζονται νερό.                           -Καθαρίζουμε και πλένουμε το σπανάκι. Το βάζουμε να μαραθεί σε κατσαρόλα με 3 κ.σ. ελαιόλαδο, ανακατεύοντας . Προσθέτουμε τις καυκαλήθρες ,τα μυρώνια και τον άνηθο. Την κατάλληλη στιγμή το προσθέτουμε στις σουπιές και αφήνουμε να σιγοβράσουν όλα μαζί 10'.



Τρίτη 11 Απριλίου 2017

Σταφιδόψωμο Αγιορείτικο

Υλικά :

3 ποτήρια χυμό πορτοκαλιού
3 ποτήρια νερού ζάχαρη
2 ποτήρια νερού λάδι
3 κουταλάκια του γλυκού σόδα φαγητού
1 κουταλάκι του γλυκού γαρύφαλλα σκόνη
2 κουταλάκια του γλυκού κανέλα
Ξύσμα λεμονιού
½ κιλό ξανθές σταφίδες
1,5 κουταλάκι του γλυκού μπέϊκιν  πάουντερ
1 φακελάκι βανίλια
Αλεύρι


Εκτέλεση :

Λιώνουμε τη ζάχαρη στο λάδι, προσθέτουμε  τον χυμό πορτοκαλιού όπου έχουμε διαλύσει την σόδα και ρίχνουμε τα υπόλοιπα υλικά. Στο τέλος προσθέτουμε τις σταφίδες  αλευρωμένες. Ψήνουμε το σταφιδόψωμο  σε μέτριο φούρνο.